"Bardzo istotna, otwierająca dialog rozmowa z Gorgiaszem skłania Sokratesa do przedstawienia poglądów. Wygłasza on mowę oznajmiając, że sztuką, której zadaniem jest troska o duszę, jest szeroko rozumiana polityka. W jej obrębie o duszę zdrową dba prawodawstwo, natomiast o duszę chorą sprawiedliwość.Z kolei o ciało zdrowe troszczy się gimnastyka, a o chore medycyna. Są to cztery prawdziwe sztuki.
Obok tych sztuk prawdziwych istnieją jednak widziadła, które nie są sztukami, a w swym działaniu polegają na fortelach, tworzeniu złudy i schlebianiu. Złudą gimnastyki, jak głosi Sokrates, jest kosmetyka, medycyny - kucharstwo, prawodawstwa sofistyka, a sprawiedliwości - retoryka.
Tym więc, czym dla ciała jest sztuka kucharska, która uzurpuje sobie miejsce należne medycynie, tym dla duszy retoryka, która stwarza złudzenie, iż równa jest sprawiedliwości.”
Stefan Świerzawski, Dzieje europejskiej filozofii klasycznej
